رابطه میان غلظت سایتوکاین IL-17A و پروتئین RANKL موجود در مایع شیار لثه با بیماری پریودنتال□

سابقه و هدف: بیماری‌های پریودنتال شامل یک سری پاسخ‌های التهابی مزمن بافت لثه می‌باشند که توسط میکروارگانیسم‌های پریودنتوپاتیک آغاز و از طریق تحریک سیستم ایمنی، موجبات آسیب بافت را فراهم می‌آورند. در بیماری‌های خودایمنی، التهابی و به ویژه بیماری‌های تخریب کننده بافت استخوان، به نقش سایتوکاین IL-17A و پروتئین RANKL (Receptor Activator for Nuclear Factor κB Ligand) اشاره شده است ولی نقش دقیق آنها در این میان، مورد بحث می‌باشد. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطۀ میان حضور و غلظت IL-17A و RANKL با بیماری پریودنتال صورت پذیرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی (Analytical) از نوع شاهدی موردی (Case-Control)، نمونه‌های مایع شیار لثه یا GCF ((Gingival Crevicular Fluid مجموعاٌ از40 نفر (20 نفر مبتلا به ژنژیویت و 20 فرد مبتلا به پریودنتیت) جمع‌آوری گردیدند. از تکنیک ELISA جهت اندازه‌گیری غلظت IL-17AوRANKL در نمونه‌های GCF استفاده شد. اختلاف غلظت میان دو گروه با آزمون Mann-Whitney U و همبستگی میان آنها نیز با آزمون تعیین ضریب همبستگی Spearman مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: بین دو گروه مورد مطالعه از نظر غلظت IL-17A ، به اختلاف آماری معنی‌دار برخورد شد به طوری که این سایتوکاین در گروه پریودنتیت از غلظت بالاتری برخوردار بود ولی در مورد RANKL اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: افزایش غلظت IL-17A در بیماری پریودنتیت بیانگر آن است که احتمالاٌ IL-17A در این بیماری نقش مهمی دارد و می‌توان اظهار داشت که TH-17 (T helper 17) در پاتوژنز بیماری‌های پریودنتال احتمالاً از مسیری مستقل از RANKL در جهت تخریب بافت مشارکت می‌نماید. با توجه به همبستگی مستقیم بین غلظت IL-17A با PD و CAL در مورد منطقه‌ای که از آن نمونه‌برداری انجام شده، فرض دخالت IL-17A در تغییرات تخریبی بافتهای پریودنتال قوت می‌گیرد. البته جهت حصول اطمینان از فرضیات فوق به انجام تحقیقات دامنه‌دارتری نیاز می‌باشد.